Over mij
Mijn verhaal
Ik ben Cisca, een vrouw die achteraf gezien op haar 15e een "abonnement" heeft genomen op een leven met narcistische vriendjes en partners. Maar wat wist ik nu helemaal? De kritiek en de minachting, de exen die steeds weer voorbij kwamen, de geheime (online)levens die mijn partners leidden, de porno, de eisen die werden gesteld waren alle te bizar voor woorden. Of ik nu meegaand of opstandig werd, het maakte allemaal geen verschil en het veranderde niets. Het zou uiteindelijk leiden tot de bijna complete afbraak van mijn gevoel van eigenwaarde.
Ik ben moeder van 3 kinderen en dat heeft me overeind gehouden. Op de automatische piloot verzorgde ik mijn gezin, ik functioneerde als een geest op mijn werk en ik onderhield de broodnodige contacten met vriendinnen. Maar mijn overlevingsdrang was grenzeloos en mijn veerkracht was mijn redding.
Beperkende overtuigingen
Ik dacht, vanuit het christelijk geloof waarmee ik ben opgegroeid, dat ik niet mocht opgeven. Toen ik trouwde was mijn ja-woord in de kerk heilig voor me: de gevolgen ervan moest ik ondergaan. Ik moest me ergens aan vast kunnen houden en zo geloofde ik bijvoorbeeld ook in "kruis naar kracht", dus ik zou in staat moeten zijn om dit te overleven.
Maar het geloof legde me aan banden en al jong voelde ik dat er "meer" was dan wat me verteld werd in de kerk. Ik heb dat geloof losgelaten en dat was doodeng. Maar ik kon niet leven met de beperkingen die ik daardoor ervaarde: mijn leven met een narcist kon Gods bedoeling niet zijn. Het had immers niets met liefde te maken...
Kinderen getraumatiseerd
Als gevolg van de manier waarop mijn echtgenoot en ik met elkaar omgingen, kregen de kinderen ernstige problemen. Hun vader vond dat ik maar hulp moest inschakelen "als ik vond dat ze problemen hadden". Het interesseerde hem verder niet, behalve als hij de kans kreeg om hulpverleners te laten zien dat ik niet helemaal spoorde. Uiteindelijk liet hij zijn gezin in de steek voor een nieuw leven. Dat hadden we niet zien aankomen... Na het huwelijk was zijn houding agressiever dan ooit. Nog steeds was ik zijn boksbal. Ook dit deed de kinderen geen goed en de gevolgen waren intens...
De onbegripvolle houding van anderen
Wanneer ik met anderen over mijn problemen probeerde te praten hadden ze zo'n meewarige houding. Of ze gingen me uit de weg, omdat ik altijd zulke ongelofelijke verhalen vertelde, die móesten wel verzonnen zijn, dachten ze. Ook kwam het voor dat me in bedekte woorden werd gezegd dat ik me aanstelde. Dan kreeg ik te horen: "Nou, het zal allemaal wel een beetje meevallen toch?" Mensen die het niet hebben meegemaakt hebben geen idee hoe zo'n leven is, ook al denken ze van wel... Ook vrienden lieten afweten. Eenzaamheid en voor gek worden verklaard, het deed me allemaal geen goed. Ik zag tijdenlang geen licht aan het eind van de tunnel.
Kennis en erkenning
Na mijn echtscheiding wilde ik informatie gaan zoeken op internet, maar er was destijds bar weinig te vinden. Omdat ik niet wist wat er aan de hand was begon ik te geloven dat ik het me allemaal had verbeeld en dat het allemaal aan mezelf lag. Maar die ene gedachte wilde er niet in bij mij: iemand die van je houdt, heeft toch geen kwade bedoelingen? Of...
Ik stond er alleen voor. Nergens kon ik mijn verhaal doen, laat staan erkenning krijgen. Ik was aangewezen op mezelf. Voortdurend bezig met vragen als: Ben ik nou gek? Hoe overleef ik? Terwijl de ander zijn best doet - ja, ook na de scheiding - om mij en alles waar ik voor stond kapot te maken. Na mijn huwelijk trok ik tot twee maal toe opnieuw richting de verkeerde soort man. Al met al heeft het me zo'n 45 jaar ellende opgeleverd. Ook op het werk lag ik onder vuur. Een narcistische teamleider en een aantal soortgelijke collega's hebben me de nodige energie gekost. Op enig moment voerde ik 24/7 een gevecht om te overleven. Dat wens ik niemand toe.
Toen ik in 2020 vond wat ik zocht, voelde ik me eindelijk erkend. Vooral de informatie op YouTube-kanalen van verschillende Amerikaanse experts op het gebied van narcisme was overweldigend. Ik had me helemaal niks verbeeld! Het was zelfs ernstiger dan ik dacht... En wat ook een belangrijke ontdekking is geweest, is dat ik mijn intuïtie zó ondergewaardeerd heb! Je lichaam geeft heuse signalen als je in gevaar bent!
Opeens herkende ik de narcistische trekken in mijn ex-partners, leidinggevenden, collega's, buurmannen en buurvrouwen, familieleden en zelfs bij vriendinnen. Maar ook bij mezelf, wat weer de vraag opriep of ikzelf misschien narcistisch was... Dat bleek "wel mee te vallen": het gaat om de intentie die je hebt! En... wie met pek omgaat wordt ermee besmet, met andere woorden: je gaat gedrag waarmee je continu wordt geconfronteerd overnemen.
Mijn doel
Narcisten zijn overal, vandaar deze website. Er waren (en zijn) weinig Nederlandse kanalen op YouTube over narcisme die kwalitatief vergelijkbaar zijn met de Amerikaanse en Engelse kanalen en ik weet dat de Engelse taal niet voor iedereen makkelijk te volgen is. Dat is dan ook de reden dat ik het nodig vond om wat ik heb geleerd in grote lijnen te delen via deze site. Want het helpt: herkenning en erkenning, maar ook weten dat je echt niet de enige bent!
Ik hoop van harte dat je iets hebt aan de informatie op deze site als je momenteel in een narcistische relatie zit of eraan probeert te ontsnappen. Maar zeker ook als je de gevolgen van zo'n relatie probeert te verwerken! Ik wens je heel veel kracht en moed toe met het terugvinden van je echte zelf.